داستان و شعر

عشق با تو فارغ از تخیل است

تو همان نیلگونی که آن در موج های چشماندیدم

تو همانی بودی که در رویاهام ظاهر شدی

تو را می سرایم این چنین

روزی آمدی تخیل من را به واقعیت تبدیلکردی

اشک ذوق بر چشمان جاری بود     روزی که رفتی اشک غم را بر چشمان جاری نمودی

تو را دوست خواهم داشت       

الان، فردا – پس فردا –این ماه –امسال –همه سال شاید که تا مردن

فراموش    نخواهی شد  هیچوقت

بزرگی همانند کوه    آرامی همانند دشتی پر از گل      تو را دوست خواهم داشت

روزی تو را میابم در کنار ساحل های دور

روزی تو را میابم در کلبه چوبی از یک قابعکس

روزی تو را می سرایم در بلندی ها

روزی تو را حس خواهم کرد در اتاقکی کوچکپر از نشاط

روزی تو را می خوانم در دفترم در شعرامدر خاطراتم

اینگونه خواهی دید که تو را دوست خواهمداشت

پر از خاطر خواهد ماند       زیبای من زیبا بمان به من بنگر

و به آسمان آبی خیره شو

در آن آسمان من را حس خواهی کرد

من در همین نزدیکی تو هستم    خاطر جمع باش

تو را تنها نخواهم گذاشت     و تو همیشه در کنارم خواهی ماند